Βασικές αρχές της διδακτικής διαδικασίας
- Οι μικροί διδασκόμενοι πρέπει να μαθαίνουν με παιγνιώδη τρόπο και οι μέθοδοι διδασκαλίας να αποσκοπούν στην ανάπτυξη της εκφραστικής πρωτοβουλίας και αυτενέργειας.
- Οι μικροί μαθητές πρέπει να μαθαίνουν κανόνες και συσχετισμούς με παραδείγματα, να μιμούνται και ενδεχομένως να ανακαλύπτουν μόνοι τους (επαγωγική μάθηση).
- Κατά τη διάρκεια των διαφόρων φάσεων του μαθήματος πρέπει να χρησιμοποιούνται όσο το δυνατόν περισσότεροι δίαυλοι εκμάθησης, ώστε να καλύπτονται με ιδανικό τρόπο οι ανάγκες κάθε μαθησιακού τύπου (πολυ-αισθητηριακή /ολιστική μάθηση με την ακοή, την όραση, την αφή, την όσφρηση, την ανάγνωση, την κίνηση, την ομιλία, τη γραφή, τη ζωγραφική).
- Η μαθησιακή διαδικασία πρέπει να γίνεται ευκολότερη με παραδείγματα και εικονικές αναπαραστάσεις. Ασκήσεις με μικρή κλιμάκωση δυσκολίας και εσωτερική διαφοροποίηση βοηθούν στην κατανόηση και στην εφαρμογή στην πράξη.
- Με τη συχνή εναλλαγή διαφόρων μορφών εργασίας (ατομική, κατά ζεύγη, σε μικρές ή μεγάλες ομάδες) και τύπων διδασκαλίας (σταθμοί μάθησης, εκπαιδευτικά σενάρια, σχέδια εργασίας) διασφαλίζεται μεγάλη ποικιλία και έτσι τονώνεται το ενδιαφέρον και η συγκέντρωση.
- Οι διάφορες μέθοδοι (ολική φυσική απόκριση, αφηγηματική προσέγγιση κλπ.) πρέπει να εφαρμόζονται σε συνάρτηση με τους στόχους και το περιεχόμενο και να συνδυάζονται μεταξύ τους, αν το επιτρέπουν οι συνθήκες διδασκαλίας.
- Το παιδί δεν πρέπει να πιέζεται να μιλήσει στο μάθημα ξένης γλώσσας σε μικρή ηλικία, αλλά κατ’ αρχήν ν’ ακούει, να καταλαβαίνει, να προσλαμβάνει και να αντιδρά, συχνά μετά αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, μιμούμενο για παράδειγμα μεμονωμένες λέξεις της ξένης γλώσσας ή και ενσωματώνοντάς τες σε προτάσεις που σχηματίζει στη μητρική γλώσσα.
- Ο εκπαιδευτικός ή διδάσκοντας χρησιμοποιεί στο μάθημα, όσο αυτό είναι δυνατόν, αποκλειστικά και μόνο την ξένη γλώσσα, δείχνει όμως ότι καταλαβαίνει τα παιδιά όταν μιλούν στη μητρική τους γλώσσα. Ως η βασικότερη αρχή στο μάθημα της ξένης γλώσσας σε μικρή ηλικία θεωρείται με βεβαιότητα η εξής: Όσο το δυνατόν περισσότερη ξένη γλώσσα και όσο το δυνατόν λιγότερη μητρική γλώσσα.
- Ο διδάσκοντας πρέπει να γνωρίζει επακριβώς το επίπεδο γλωσσομάθειας των μαθητών του, να λαμβάνει υπόψη του την προσωπική τους πολυγλωσσία ή τις συνολικές γλωσσικές γνώσεις του καθενός και να τις χρησιμοποιεί, όσο αυτό είναι δυνατόν, στο μάθημα. Όποτε του δίνεται η ευκαιρία, μπορεί περιστασιακά να υποδεικνύει με απλό τρόπο στο παιδί τις αναλογίες ή τις διαφορές με τη μητρική γλώσσα ή και με άλλες γλώσσες τις οποίες αυτό ακούει στο περιβάλλον του, ώστε να αποκτήσει γλωσσική συνείδηση.
- Ο διδάσκοντας θα πρέπει αμέσως να ενημερώνει για την επιτυχή συμμετοχή του κάθε διδασκόμενου στο μάθημα. Ιδιαίτερα ενθαρρυντικά είναι τα θετικά σχόλια.
- Τα λάθη είναι φυσιολογική συνέπεια της προσπάθειας να βελτιώσουμε τις γλωσσικές μας γνώσεις και τα επεξεργαζόμαστε με διάφορες στρατηγικές ανατροφοδότησης. Δεν επιτρέπεται να ανακόπτονται προσπάθειες παραγωγής προφορικού λόγου με διορθώσεις.
Link: http://www.goethe.de/lhr/prj/nef/ram/did/elindex.htm
