Η τεχνική της μετάφρασης για
πολλούς θεωρείται, ότι είναι μια εύκολη διαδικασία αρκεί να γνωρίζουν την
γλώσσα-πηγή και τη γλώσσα-στόχο. Όμως κατά τη διαδικασία της μετάφρασης
κρύβονται σοβαρά προβλήματα-παγίδες.
Τα συχνότερα προβλήματα είναι:
- Η ασυνέπεια χρήσης κεφαλαίων χαρακτήρων και συμβόλων. Μέσα σε ένα κείμενο έχει μεγάλη σημασία να ξεχωρίζονται οι προτάσεις και να αναγνωρίζονται τα κύρια ονόματα.
- Οι υπερβολικά μεγάλες και περίπλοκες προτάσεις. Ο αναγνώστης είναι δύσκολο να συγκρατήσει το νόημα, όταν υπάρχουν μεγάλες προτάσεις. Η ανάγνωση των μικρών προτάσεων είναι πιο εύκολη και το νόημα δεν εξαλείφεται.
- Η χρήση πολλών και άγνωστων συντομογραφιών. Όταν δεν υπάρχουν αντίστοιχες συντομογραφίες στη γλώσσα-στόχο, καλό είναι να μην δημιουργούμε αυθαίρετα άγνωστες συντομογραφίες. Εξαίρεση είναι, όταν υπάρχουν μεγάλες σε έκταση έννοιες, αρκεί μία φορά να γραφτεί ολοκληρωμένα με τη συντομογραφία του σε παρένθεση, ώστε να τη χρησιμοποιήσουμε στο υπόλοιπο του κειμένου.
- Η κατά λέξη μεταφρασμένος λόγος, χωρίς ειρμό. Η μετάφραση λέξη προς λέξη είναι η πρώτη μέθοδος, που χρησιμοποιείται ως πρώτη προσέγγιση στο κείμενο. Όμως πολλές φορές αυτή τη μέθοδος δε δίνει ένα σωστό τελικό αποτέλεσμα. Είτε επειδή το συντακτικό είναι λανθασμένο για τη γλώσσα-στόχο και δεν έχει φυσιολογική ροή ο λόγος, είτε επειδή υπάρχουν παροιμίες και εκφράσεις, που η κατά λέξη μετάφραση αποδίδει άλλο νόημα σχετικά με το συγκείμενο. Στη δεύτερη περίπτωση υπάρχει η δυνατότητα της δημιουργικότητας, δηλαδή της ελεύθερης μετάφρασης, η οποία συνοδεύεται με την προσαρμογή στα χαρακτηριστικά του πολιτισμού-στόχου.
- Οι περίεργες και εξωγήινες λέξεις και φράσεις. Ανάλογα με το είδος του κειμένου υπάρχει και το ανάλογο λεξιλόγιο. Εάν το κείμενο είναι επιστημονικής, νομικής, κλπ φύσεως, γίνεται χρήση ορολογίας και εξειδικευμένου λεξιλογίου. Εάν το κείμενο είναι για απλή χρήση, η χρήση περίπλοκου λεξιλογίου δε θα αντιστοιχεί στο είδος του κειμένου και ταυτόχρονα δε θα γίνεται κατανοητό στον αναγνώστη.
